Chapter 64 บทที่ 64
Unselfish Service
การรับใช้อย่างไม่เห็นแก่ตัว
Those who, so far as it is possible, engage in the work of doing good to others by giving practical demonstration of their interest in them, are not only relieving the ills of human life in helping them bear their burdens, but are at the same time contributing largely to their own health of soul and body. Doing good is a work that benefits both giver and receiver. If you forget self in your interest for others, you gain a victory over your infirmities. The satisfaction you will realize in doing good will aid you greatly in the recovery of the healthy tone of the imagination. {MYP 209.1}
สำหรับผู้ที่กำลังทำการดีแก่ผู้อื่น โดยการกระทำเท่าที่เขาจะทำได้ที่สำแดง ว่าเขาเป็นห่วงเป็นใยในความทุกข์ของ คนที่กำลังประสบความยากลำบาก เป็น ผู้ที่ไม่เพียงแต่สามารถช่วยบรรเทาความ ทุกข์ของคนเหล่านั้น แต่ในขณะเดียวกัน มีส่วนในการเสริมสร้างความผาสุกให้ แก่จิตวิญญาณและร่างกายของตนเองด้วย การทำดี เป็นงานที่สร้างประโยชน์แก่ทั้ง ผู้ให้และผู้รับ หากคุณลืมความต้องการ ของตนเองในขณะที่กำลังเป็นห่วงผู้อื่น อยู่นั้น คุณกำลังกำชัยชนะเหนือจุดอ่อน ของคุณเอง ความพึงพอใจเมื่อตระหนัก ถึงการได้ทำดีแก่ผู้อื่นจะช่วยฟื้นฟูความ กระชุ่มกระชวยของจินตนาการ {MYP 209.1}
The pleasure of doing good animates the mind and vibrates through the whole body. While the faces of benevolent men are lighted up with cheerfulness, and their countenances express the moral elevation of the mind, those of selfish, stingy men are dejected, cast down, and gloomy. Their moral defects are seen in their countenances. Selfishness and self-love stamp their own image upon the outward man. {MYP 209.2}
ความสุขจากการทำความดีจะ กระตุ้นจิตใจให้มีชีวิตชีวาทั่วทั้งกาย ใน ขณะที่หน้าตาของผู้กระทำความดีเปล่ง ประกายด้วยความร่าเริงแจ่มใส และสีหน้า ของพวกเขาสำแดงออกถึงความสูงส่งทาง ศีลธรรมในจิตใจ ผู้ที่เห็นแก่ตัว ใจแคบนั้น จะอมทุกข์ หดหู่ ซึมเศร้าและหม่นหมอง ความบกพร่องทางศีลธรรมปรากฏให้เห็น จากสีหน้าของพวกเขา ความเห็นแก่ตัว และรักตนเองจะประทับภาพลักษณ์ของ ตนเองให้ปรากฏอยู่ภายนอก {MYP 209.2}
That person who is actuated by true disinterested benevolence is a partaker of the divine nature, having escaped the corruption that is in the world through lust; while the selfish and avaricious have cherished their selfishness until it has withered their social sympathies, and their countenances reflect the image of the fallen foe rather than that of purity and holiness.–“Testimonies for the Church,” Vol. 2, p. 534. {MYP 209.3}
บุคคลใดที่ทำคุณประโยชน์แก่ผู้อื่น อย่างไม่คำนึงถึงตนเองเป็นผู้ร่วมงาน ตามพระลักษณะของพระเจ้า เขาได้หลุด พ้นจากกิเลสความชั่วทางโลกทั้งปวง ใน ขณะเดียวกัน ผู้ที่เห็นแก่ตัวและเต็มไป ด้วยความโลภจะฟูมฟักความเห็นแก่ตัวจน กระทั่งสังคมจะหมดความเห็นใจเขา และ สีหน้าของเขาจะสะท้อนถึงภาพลักษณ์ ของปรปักษ์ผู้กำลังเพลี่ยงพล้ำมากกว่า คว ามใสส ะอ าดแล ะคว ามบ ริสุทธิ์– “Testimonies for the Church,” Vol. 2. p. 534. {MYP 209.3}