Chapter 66 บทที่ 66
The Dignity of Labor
ศักดิ์ศรีของการใช้แรงงาน
It was God’s purpose to alleviate by toil the evil brought into the world by man’s disobedience. By toil the temptations of Satan might be made ineffectual, and the tide of evil stayed. And though attended with anxiety, weariness, and pain, labor is still a source of happiness and development, and a safeguard against temptation. Its discipline places a check on self-indulgence, and promotes industry, purity, and firmness. Thus it becomes a part of God’s great plan for our recovery from the fall. {MYP 213.1}
เป็นพระประสงค์ของพระเจ้าที่จะใช้ การตรากตรำทำงานหนักลดความรุนแรง ของความชั่วซึ่งถูกนำเข้ามายังโลกนี้ผ่าน ทางการไม่เชื่อฟังของมนุษย์ โดยการ ตรากตรำทำงานหนัก การทดลองของ ซาตานจะไม ่เกิดผลและจะหยุดยั้งคลื่น แห ่งความชั่ว แม้ว่างานตรากตรำจะมา พร้อมกับความกังวลใจ ความเหนื่อยล้า และความเจ็บปวดก็ตาม การทำงานก็ ยังเป็นแหล่งของความสุขและการพัฒนา พร้อมทั้งเป็นเกราะกำบังการทดลอง วินัย ของการตรากตรำทำงานจะยับยั้งการปล่อย ตัวตามใจตนเอง และส่งเสริมความขยัน หมั่นเพียร ความบริสุทธิ์และความเข้มแข็ง ดังนั้น การทำงานเพื่อเลี้ยงชีพจึงเป็นส่วน หนึ่งของแผนงานอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้า เพื่อกอบกู้พวกเราจากการล้มลงในบาป {MYP 213.1}
The public feeling is that manual labor is degrading, yet men may exert themselves as much as they choose at cricket, baseball, or in pugilistic contests, without being regarded as degraded. Satan is delighted when he sees human beings using their physical and mental powers in that which does not educate, which is not useful, which does not help them to be a blessing to those who need their help. While the youth are becoming expert in games that are of no real value to themselves or to others, Satan is playing the game of life for their souls. taking from them the talents that God has given them, and placing in their stead his own evil attributes. It is his effort to lead men to ignore God. He seeks to engross and absorb the mind so completely that God will find no place in the thoughts. He does not wish people to have a knowledge of their Maker, and he is well pleased if he can set in operation games and theatrical performances that will so confuse the senses of the youth that God and heaven will be forgotten. {MYP 213.2}
Manual Labor Versus Games
การทำงานด้วยแรงกายกับ การเล่นกีฬา
คนทั่วไปรู้สึกว่าการใช้แรงกาย ทำงานเป็นการลดคุณค่า แต่กระนั้นมนุษย์ ทุ่มจนหมดแรงของตนเพื่อการแข่งคลิกเกต เบสบอลล์ หรือชกมวย แต่กลับไม่ถือว่า เป็นเรื่องตกต่ำ ซาตานดีอกดีใจทุกครั้งที่ มันเห็นมนุษย์ใช้แรงกายและสติปัญญา ไปกับเรื่องที่ไม่ก่อให้เกิดการเรียนรู้ เรื่อง ไร้ประโยชน์ซึ่งไม่ได้ช่วยให้พวกเขาเป็น พระพรแก่ผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือ ของพวกเขา ในขณะที่เยาวชนกลายเป็น ผู้เชี่ยวชาญด้านกีฬาซึ่งไม่มีคุณค่าอัน แท้จริงต่อตนเองหรือต่อผู้อื่นนั้น ซาตาน กำลังเล่นเกมแห่งชีวิตเพื่อยึดจิตวิญญาณ ของพวกเขา มันแย่งความสามารถพิเศษ ซึ่งพระเจ้าประทานให้ไปจากพวกเขา และ นำความสามารถชั่วของมันมามอบให้แทน เป็นความอุตสาหะของซาตานที่ต้องการ ให้มนุษย์ละเลยพระเจ้า มันพยายาม หว่านล้อมและเกลี้ยกล่อมสติปัญญาของ มนุษย์อย่างหมดสิ้นจนในความนึกคิดไม่มี ที่ว่างสำหรับพระเจ้าเลย มันไม่ต้องการ ให้ผู้คนมีความรู้เกี่ยวกับพระผู้สร้างของ ตน และมันจะพอใจอย่างมากเมื่อสามารถ กำหนดการเล่นเกมกีฬาและการแสดง ละครภาพยนตร์เพื่อทำให้ความรู้สึกของ เยาวชนสับสนจนลืมพระเจ้าและสวรรค์ไป อย่างสิ้นเชิง {MYP 213.2}
One of the surest safeguards against evil is useful occupation, while idleness is one of the greatest curses; for vice, crime, and poverty follow in its wake. Those who are always busy, who go cheerfully about their daily tasks, are the useful members of society. In the faithful discharge of the various duties that lie in their pathway, they make their lives a blessing to themselves and to others. Diligent labor keeps them from many of the snares of him who “finds some mischief still for idle hands to do.” {MYP 214.1}
โล่ป้องกันความชั่วที่ได้ผลที่สุด คือการใช้เวลาไปกับอาชีพการงานที่ เกิดประโยชน์ ในทางตรงกันข้ามความ เกียจคร้านเป็นคำสาปแช่งที่ร้ายแรงที่สุด เพราะว่าความชั่ว อาชญากรรมและความ ยากจนจะมากับการปลุกสิ่งเหล่านี้ให้ตื่น คนที่มีงานทำอยู่ตลอดเวลา คนที่ทำหน้าที่ ประจำวันของตนอย่างเบิกบานใจ ล้วนเป็นสมาชิกที่ก่อประโยชน์แก่สังคมทั้งสิ้น ในการทำหน้าที่ต่างๆ ตามเส้นทางชีวิต ของตนอย่างสัตย์ซื่อ คนเหล่านี้ทำให้ชีวิต ของตนเป็นพระพรแก่ทั้งตนเองและแก่ ผู้อื่น การทำงานอย่างขยันขันแข็งปกป้อง พวกเขาออกห่างจากกับดักของซาตาน ผู้ซึ่ง “ยังคงเที่ยวมองหาเรื่องเลวร้ายมาให้ คนเกียจคร้านทำอยู่ตลอดเวลา” {MYP 214.1}
A stagnant pool soon becomes offensive; but a flowing brook spreads health and gladness over the land. The one is a symbol of the idle, the other of the industrious. . . . {MYP 214.2}
น้ำในแอ่งซึ่งนิ่งและไม่เคลื่อนไหว จะเกิดเป็นพิษในไม่ช้า แต่ธารน้ำที่ไหลอยู่ ตลอดเวลาจะกระจายความมีชีวิตชีวาและ ความยินดีไปทั่วทั้งแผ่นดิน อันหนึ่งเป็น สัญลักษณ์ของความเกียจคร้าน อีกอันเป็น ความวิริยะอุตสาหะ. . . . {MYP 214.2}
The path of toil appointed to the dwellers on earth may be hard and wearisome, but it is honored by the footprints of the Redeemer, and he is safe who follows in this sacred way. By precept and example, Christ has dignified useful labor. From His earliest years He lived a life of toil. The greater part of His earthly life was spent in patient work in the carpenter’s shop at Nazareth. In the garb of a common laborer the Lord of life trod the streets of the little town in which He lived, going to and returning from His humble toil; and ministering angels attended Him as He walked side by side with peasants and laborers, unrecognized and unhonored. . . . {MYP 214.3}
Christ’s Example
แบบอย่างของพระคริสต์
หนทางของการตรากตรำทำงาน ที่ถูกกำหนดให้แก่ผู้พำนักบนโลกใบนี้อาจ ยากลำบากและเหนื่อยล้า แต่ทางเดินนี้ ได้รับเกียรติด้วยรอยพระบาทของพระผู้ไถ่ และผู้ที่เดินตามรอยพระบาทนี้ก็จะปลอดภัย โดยคำสอนและแบบอย่าง พระคริสต์ทรง ทำให้การทำงานที่เกิดประโยชน์มีเกียรติ ตั้งแต่ยังเยาว์วัย พระองค์ทรงใช้ชีวิต ด้วยการทำงานอย่างตรากตรำ ช่วงเวลา ส่วนใหญ่ของชีวิตในวัยเบื้องต้น พระองค์ ทรงทำงานด้วยความอดทนในร้านช่างไม้ ในหมู่บ้านนาซาเร็ธ ด้วยเครื่องแต่งกายของ กรรมกรธรรมดาคนหนึ่ง องค์พระผู้เป็นเจ้า แห่งชีวิตดำเนินไปตามถนนของหมู่บ้าน เล็กๆ ที่พระองค์ทรงพำนักทำงานอัน ต่ำต้อยนี้ที่ร้านเพื่อเลี้ยงชีพ และทูตสวรรค์ ผู้พิทักษ์ดำเนินไปกับพระองค์ในขณะที่ พระองค์ทรงเดินเคียงข้างชาวไร่ชาวนาและ กรรมกรอื่นๆ โดยไม่มีใครรู้ว่าพระองค์ทรง เป็นผู้ใดและไม ่มีใครให้เกียรติเลย. . . . {MYP 214.3}
Judicious labor is a healthful tonic for the human race. It makes the feeble strong, the poor rich, the wretched happy. Satan lies in ambush, ready to destroy those whose leisure gives him opportunity to approach them under some attractive disguise. He is never more successful than when he comes to men in their idle hours. {MYP 215.1}
การใช้แรงงานอย่างสุขุมรอบคอบ เป็นยาบำรุงร่างกายขนานเอกของเผ่าพันธุ์ มนุษย์ เสริมสร้างให้ผู้อ่อนแอแข็งแรง ผู้ยากจนร่ำรวย ผู้ทุกข์ร้อนมีความสุข ซาตานคอยจ้องตะครุบคนเกียจคร้าน ผู้ทอดโอกาสให้มันเข้าหาด้วยคำมุสาอัน น่าลุ่มหลง ไม่มีอะไรที่ทำให้ซาตานประสบ ความสำเร็จมากไปกว่าการเข้าจู่โจมผู้ที่อยู่ ว่างๆ ไม่ทำอะไร {MYP 215.1}
Among the evils resulting from wealth, one of the greatest is the fashionable idea that work is degrading. The prophet Ezekiel declares: “Behold, this was the iniquity of thy sister Sodom, pride, fullness of bread, and abundance of idleness was in her and in her daughters, neither did she strengthen the hand of the poor and needy.” Ezekiel 16:49. Here are presented before us the terrible results of idleness, which enfeebles the mind, debases the soul, and perverts the understanding, making a curse of that which was given as a blessing. It is the working man or woman who sees something great and good in life, and who is willing to bear its responsibilities with faith and hope. {MYP 215.2}
The Lesson of Contented Industry
บทเรียนของความอุตสาหะ ที่น่าพึงพอใจ
หนึ่งในความชั่วยิ่งใหญ่ที่สุดที่เกิด จากความร่ำรวยคือแนวคิดยอดนิยมที่ว่า การต้องทำงานเป็นเรื่องต่ำต้อย ผู้เผย พระวจนะเอเสเคียล กล่าวว่า “ดูสิความ จองหองนี่แหละคือความผิดบาปของโสโดม น้องสาวเจ้า นางและลูกสาวมีอาหาร เหลือเฟือทั้งมีความสุขและความสงบ แต่ ไม่ยอมช่วยเหลือคนยากจนและคนขัดสน” เอเสเคียล 16:49 คำพูดนี้เปิดเผยไว้ต่อ หน้าเราให้เห็นอย่างชัดเจนถึงผลร้ายของ ความเกียจคร้าน ซึ่งบั่นทอนสติปัญญา ทำให้จิตวิญญาณเสื่อมถอย ความเข้าใจ มัวหมอง ทำให้สิ่งที่ควรเป็นพระพรกลาย เป็นคำสาปแช่ง ชายหรือหญิงที่ทำงานจะมองเห็นสิ่งที่ยิ่งใหญ ่และดีงามในชีวิต และเป็นคนที่เต็มใจแบกรับความรับผิดชอบ ของชีวิตด้วยความเชื่อและความหวัง {MYP 215.2}
The essential lesson of contented industry in the necessary duties of life, is yet to be learned by many of Christ’s followers. It requires more grace, more stern discipline of character, to work for God in the capacity of mechanic, merchant, lawyer, or farmer, carrying the precepts of Christianity into the ordinary business of life, than to labor as an acknowledged missionary in the open field. It requires a strong spiritual nerve to bring religion into the workshop and the business office, sanctifying the details of everyday life, and ordering every transaction according to the standard of God’s word. But this is what the Lord requires. {MYP 215.3}
ผู้ติดตามพระคริสต์จำนวนมาก ต้องเรียนรู้บทเรียนที่สำคัญเรื่องความ อุตสาหะอย่างพึงพอใจในหน้าที่ที่จำเป็น ของชีวิต การขัดเกลาอุปนิสัยของตนให้ เหมาะที่จะทำงานเพื่อพระเจ้าในความ สามารถด้านช่างเครื่องยนต์ พ่อค้า นัก กฎหมายหรือชาวนา เพื่อเผยแพร่คำสอน ของศาสนาคริสต์ไปสู่ชีวิตหน้าที่การงาน ธรรมดาต้องการพระคุณและวินัยที่เข้มงวด ในการขัดเกลามากกว่าการทำงานในฐานะ มิชชันนารีเต็มตัวในทุ่งกว้างอันยิ่งใหญ่ การจะนำคำสอนของศาสนาเข้าสู่โรงงาน และสำนักงานธุรกิจนั้นต้องการความ กล้าหาญทางจิตวิญญาณเพื่อชำระราย ละเอียดของชีวิตประจำวันให้บริสุทธิ์และ จัดระเบียบการประสานทางธุรกิจตาม มาตรฐานของพระวจนะของพระเจ้า แต่นี่ เป็นสิ่งที่พระยาห์เวห์ทรงประสงค์ {MYP 215.3}
The apostle Paul regarded idleness as a sin. He learned the trade of tent-making in its higher and lower branches, and during his ministry he often worked at this trade to support himself and others. Paul did not regard as lost the time thus spent. As he worked, the apostle had access to a class of people whom he could not otherwise have reached. He showed his associates that skill in the common arts is a gift from God. He taught that even in everyday toil God is to be honored. His toil-hardened hands detracted nothing from the force of his pathetic appeals as a Christian minister. {MYP 216.1}
อัครทูตเปาโลถือว่าความเกียจคร้าน นั้นเป็นบาป ท่านเรียนรู้วิธีการทำเต็นท์ อย่างช่ำชองทั้งในส่วนที่ยุ่งยากและส่วน ที่ง่าย และในระหว่างการทำงานรับใช้ พระเจ้าอยู่นั้น ท่านกลับไปทำอาชีพนี้อยู่ บ่อยครั้งเพื่อเลี้ยงชีพของตนเองและของ ผู้อื่น เปาโลไม่ได้ถือว่าการทำเช่นนี้เป็น การเสียเวลา เพราะในขณะที่ทำงาน เพื่อเลี้ยงชีพอยู่นั้น ท่านมีโอกาสเข้าถึง ประชาชนอีกชนชั้นหนึ่งซึ่งหากไม่ทำเช่นนี้ ท่านจะไม่มีทางเข้าถึงพวกเขาได้เลย ท่าน ทำเป็นแบบอย่างให้เพื่อนร่วมงานเห็นว่า ทักษะของงานพื้นๆ นั้นเป็นของประทาน จากพระเจ้า ท่านทำให้พวกเขาเห็นว่าการ ทำงานเลี้ยงชีพประจำวันก็สามารถถวาย เกียรติพระเจ้าได้ มือทั้งสองที่หยาบกระด้าง เพราะการทำงานอย่างตรากตรำไม่เคย บั่นทอนพละกำลังของการทำงานในฐานะ คริสเตียนผู้รับใช้ {MYP 216.1}
God designs that all shall be workers. The toiling beast of burden answers the purpose of its creation better than does the indolent man. God is a constant worker. The angels are workers; they are ministers of God to the children of men. Those who look forward to a heaven of inactivity will be disappointed; for the economy of heaven provides no place for the gratification of indolence. But to the weary and heavy-laden rest is promised. It is the faithful servant who will be welcomed from his labors to the joy of his Lord. He will lay off his armor with rejoicing, and will forget the noise of battle in the glorious rest prepared for those who conquer through the cross of Christ.–“Counsels to Teachers, Parents, and Students,” pp. 274-280. {MYP 216.2}
พระเจ้าทรงออกแบบให้สิ่งมีชีวิต ทั้งปวงต้องทำงาน สัตว์ที่ให้แรงงานยัง สนองจุดประสงค์การทรงสร้างของมันได้ ดีกว่ามนุษย์ที่เกียจคร้านเสียอีก พระเจ้า ทรงเป็นผู้ทำงานอยู่ตลอดเวลา เหล่าทูต สวรรค์ก็เป็นผู้ทำงาน พวกเขาปรนนิบัติ พระเจ้าด้วยการดูแลเอาใจใส่เหล่าบุตร ทั้งหลายของมนุษย์ ผู้ที่หวังจะไปสวรรค์ โดยไม่ต้องทำงานคงต้องพบกับความผิดหวัง เพราะระบบการจัดการบนสวรรค์ไม่มีที่ว่าง สำหรับการสนองความเกียจคร้าน แต่ จะมีการพักผ่อนซึ่งคู่ควรกับผู้ที่เหนื่อย ล้าจากการทำงานอย่างหนักซึ่งพระองค์ ทรงสัญญาไว้ มีแต่บ่าวผู้สัตย์ซื่อผู้เหน็ด เหนื่อยจากภาระของตนจะได้รับการต้อนรับ สู่ความชื่นชมยินดีขององค์พระผู้เป็นเจ้า เขาจะถอดชุดเกราะป้องกันของเขาออก ด้วยความปลื้มปีติ และจะลืมเสียงโกลาหล ของสนามรบท่ามกลางการพักผ่อนอันเจิด จำรัสซึ่งเตรียมไว้สำหรับผู้ที่ได้รับชัยชนะ โดยผ่านทางกางเขนของพระคริสต์– “Counsels to Teachers, Parents, and Students,” pp. 274-280. {MYP 216.2}