บทที่ 4
การรักษาวันสะบาโต
การ “ระลึกถึงวันสะบาโตถือเป็นวันบริสุทธิ์” นั้นหมายความว่าเราจะต้องคิดและวางแผนตลอดสัปดาห์ให้ทุกอย่างเตรียมพร้อมเพื่อจะรักษาวันสะบาโตให้เป็นที่ชื่นพระทัยของพระเจ้า เราต้องระวังไม่ทำงานให้เหนื่อยเกินไปจนไม่สามารถมีความสุขกับการนมัสการในวันสะบาโต
วันสะบาโตเป็นวันที่จะร่วมสามัคคีธรรมและเข้าเฝ้าพระเจ้าเป็นพิเศษ เป็นวันฉลองการทรงสร้างและการทรงไถ่ ดังนั้นเราควรระวังไม่ทำกิจกรรมใดที่ทำให้รู้สึกว่าวันสะบาโตไม่ศักดิ์สิทธิ์ พระคัมภีร์ระบุว่าในวันสะบาโตเราจะต้องงดจากการงานของเรา (อพยพ 20:8-11) และให้เกียรติพระเจ้าโดย “ไม่ไปตามทางของเจ้าเองหรือทำตามใจของเจ้า หรือพูดแต่เรื่องไร้สาระ” (อิสยาห์ 58:13) การหาสิ่งบันเทิง การคิด การฟัง การพูดหรือการทำกิจกรรมฝ่ายโลก รวมถึงการเล่นกีฬาในวันสะบาโต ล้วนแต่เป็นการไม่รักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ เพราะเป็นการทำลายความสัมพันธ์พิเศษที่จะมีกับพระเจ้าในวันนั้น เราต้องระวังทั้งตัวเราและทุกคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของเราด้วย คือ บุตร ลูกจ้าง แขก และสัตว์ใช้งาน (อพยพ 20:10) เพื่อจะได้มีส่วนในพระพรแห่งวันสะบาโต
วันสะบาโตเริ่มต้นเมื่อดวงอาทิตย์ตกดินในเย็นวันศุกร์และสิ้นสุดเมื่อพระอาทิตย์ตกดินในเย็นวันเสาร์ (ปฐมกาล 1:5; มาระโก 1:32; เลวีนิติ23:32) พระคัมภีร์เรียกวันศุกร์ว่า “วันเตรียม” (มาระโก 15:42) เป็นวันเตรียมต้อนรับวันสะบาโต เพื่อจะไม่มีอะไรทำให้วันสะบาโตเสื่อมเสียความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ ส่วนผู้ที่ประกอบอาหารควรจัดเตรียมอาหารไว้ล่วงหน้าวันศุกร์เพื่อจะได้พักในวันสะบาโต (อพยพ 16:23, กันดารวิถี 11:8)
ในขณะที่ดวงอาทิตย์ใกล้จะตกดินในเย็นวันศุกร์สมาชิกครอบครัวหรือกลุ่มผู้เชื่อควรจะร่วมกันร้องเพลงอธิษฐาน และอ่านพระคัมภีร์เป็นการต้อนรับวันสะบาโต และควรทำแบบเดียวกันเพื่อส่งท้ายวันสะบาโตในเวลาพลบค่ำของวันเสาร์และขอการทรงนำของพระเจ้าสำหรับสัปดาห์ใหม่
พระเจ้าทรงเชื้อเชิญคนของพระองค์ให้มีความปีติยินดีในวันสะบาโต (อิสยาห์ 58:13) และเราจะรื่นเริงยินดีได้ด้วยการปฏิบัติตามแบบอย่างของพระเยซูผู้ทรงเป็นเจ้าเป็นนายเหนือวันสะบาโต เราจะได้พบความสุขที่แท้จริงและความพึงพอใจที่พระเจ้าทรงเตรียมให้เราในวันนั้น
พระเยซูทรงเข้าร่วมนมัสการพระเจ้าและทรงสั่งสอนประชาชนในวันสะบาโตอย่างสม่ำเสมอ (มาระโก 1:29-31; ลูกา 14:1) ทรงใช้เวลาในธรรมชาติ (มาระโก 2:23) และเสด็จไปกระทำความดีโดยรักษาคนป่วย และคนอนาถา (มาระโก 1:21-31, 3:1-5; ลูกา 13:10-17, 14:2-4; ยอห์น 5:1-15, 9:1-4)
เมื่อพวกฟาริสีกล่าวติเตียนพระองค์ที่ทรงรักษาคนป่วยให้หายในวันสะบาโต พระองค์ทรงตอบเขาว่าพระเจ้าทรง “อนุญาตให้ทำการดีได้ในวันสะบาโต” (มัทธิว 12:12) การรักษาคนในวันสะบาโตนั้นไม่เป็นการฝ่าฝืนหรือเลิกล้มวันสะบาโตแต่อย่างใด หากแต่เป็นการยกเลิกข้อบังคับต่างๆ ของพวกฟาริสี วันสะบาโตเป็นเครื่องมือของพระเจ้าที่จะฟื้นจิตวิญญาณของมนุษย์ แต่พวกเขาได้เปลี่ยนแปลงความหมายอันแท้จริงนี้เสีย ดังนั้นกิจกรรมใดก็ตามที่ช่วยให้ใกล้ชิดพระเจ้าจึงเหมาะสมในวันสะบาโต แต่กิจกรรมที่หันเหความสนใจของเราไปในทางอื่นนั้นไม่สมควรกระทำ
พระผู้เป็นเจ้าของวันสะบาโตทรงเชิญชวนให้ทุกคนกระทำตามแบบอย่างของพระองค์ ผู้ที่ปฏิบัติตามจะพบว่าวันสะบาโตเป็นวันที่สุขสำราญ เป็นการเลี้ยงฝ่ายจิตวิญญาณและเป็นการชิมรสของสวรรค์ล่วงหน้า พวกเขาจะพบว่าวันสะบาโตเป็นยาที่พระเจ้าทรงจัดไว้ให้ในทุกสัปดาห์เพื่อบำบัดความท้อถอย วันสะบาโตจะนำกำลังใจมาให้เราถึงแม้ว่าอุปนิสัยของเรายังไม่ดีพร้อม แต่เราก็สามารถอยู่อย่างสมบูรณ์แบบได้ในพระเยซู ความสำเร็จของพระเยซูบนไม้กางเขนทำให้เราได้กลับคืนดีกับพระเจ้า ดังนั้นเราจึงเข้าพำนักอยู่ในพระองค์