Chapter 15— บทที่ 15
The Soul Temple
วิหารจิตวิญญาณ
A faithful obedience to God’s requirements will have a surprising influence to elevate, develop, and strengthen all man’s faculties. Those who have in youth devoted themselves to the service of God, are found to be the men of sound judgment and keen discrimination. And why should it not be so? Communion with the greatest Teacher the world has ever known, strengthens the understanding, illuminates the mind, and purifies the heart—elevates, refines, and ennobles the whole man. “The entrance of Thy words giveth light; it giveth understanding unto the simple.” {MYP 65.1}
การเชื่อฟังอย่างซื่อสัตย์ต ่อข้อ กำหนดของพระเจ้าจะส่งอิทธิพลอันน่า แปลกประหลาดใจเพื่อยกระดับ พัฒนา และเพื่อเสริมสร้างความสามารถทั้งหมด ของมนุษย์ ผู้ที่อยู่ในวัยหนุ่มสาวอุทิศ ตัวเองให้กับการรับใช้ในพระราชกิจของ พระเจ้าจะเป็นคนที่มีวิจารณญาณที่มั่นคง หนักแน่นและมีความสามารถแยกแยะที่ หลากแหลม และทำไมจึงไม่ควรเป็นอย่าง นั้นเล่า ความสัมพันธ์อย่างแนบสนิทกับ พระอาจารย์ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่โลกเคยรู้จัก จะเสริมสร้างความเข้าใจ ให้ความกระจ่าง แก่จิตใจและชำระใจให้สะอาด นั่นหมาย ความว่ายกระดับ ขัดเกลาและทำให้สูงส่ง ตลอดทั่วทั้งกาย “การอธิบายพระวจนะ ของพระองค์ให้ความสว่าง ทั้งให้ความเข้าใจ แก่คนรู้น้อย” สดุดี 119:130 {MYP 65.1}
God’s Ideal
อุดมคติของพระเจ้า
ท่ามกลางเยาวชนที่แสดงว่าตน ำเกรงอยู่ในทางของพระเจ้านั้น ยังมี กลุ่มชนขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนจะขัดแย้งกับ ข้อความนี้ พวกเขาไม่ได้ก้าวหน้าขึ้นใน ด้านความรอบรู้หรือในด้านจิตวิญญาณ พละกำลังของพวกเขาหดลดลงมากกว่า พัฒนาขึ้น แต่คำสอนของผู้ประพันธ์สดุดี จะเป็นจริงในชีวิตของคริสเตียนที่แท้จริง แน่นอนทีเดียว ไม่ใช่ตัวอักษรเพียงอย่าง เดียวของพระวจนะที่ให้ความกระจ่างและ ความรอบรู้ แต่เป็นเพราะพระวจนะที่ พระวิญญาณบริสุทธิ์เปิดเผยต่อจิตใจ ของเราให้เรานำไปใช้ต่างหาก เมื่อคนหนึ่ง กลับใจอย่างแท้จริงเขากลายเป็นบุตรของ พระเจ้า เป็นผู้มีส่วนร่วมในพระลักษณะ ของพระเจ้า ใจของเขาไม่เพียงแต่ถูก เปลี่ยนใหม่ แต่สติปัญญาของเขาถูก เสริมสร้างและทำให้มีชีวิตชีวาขึ้น มีอย่ หลายกรณีของคนคนหนึ่งที่ก่อนกลับใจ คนทั่วไปคิดว่าบุคคลนั้นเป็นคนธรรมดา และแม้กระทั่งมีความสามารถที่ด้อย แต่ หลังจากที่เขากลับใจดูประหนึ่งว่าได้รับ การเปลี่ยนแปลงไปทั้งหมด และแสดงออกถึงพลังอันโดดเ ่นที่แล้วเขา สามารถ เข้าใจสัจธรรมของพระวจนะของพระเจ้า และนำเสนอสัจธรรมเหล่านี้แก่ผู้อื่น ผู้ที่ มีปัญญาล้ำเลิศถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้พูดคุยกับคนเช่นนี้ ดวงอาทิตย์แห่ง ความชอบธรรมส ่องลำแสงอันเจิดจ้า เข้าไปสู ่สติปัญญาของเขาปลุกทุกพลัง ขึ้นไปสู่การกระทำที่มีความกระฉับกระเฉง ยิ่งขึ้น {MYP 65.2}
พระเจ้าทรงประกอบกิจยิ่งใหญ่ ให้กับเยาวชนเมื่อโดยความทรงช่วยของ พ ร ะ วิญญ าณบ ริสุทธิ์พ วกเข าจ ะ รับ พระวจนะของพระองค์เข้าไปในใจและ ปฏิบัติตามพระวจนะนั้นในชีวิต พระองค์ ทรงแสวงหาอยู ่ตลอดเวลาที่จะดึงดูด พวกเขาให้เข้าหาพระองค์เอง พระผู้ทรง เป็นแหล่งแห่งปัญญา ทรงเป็นบ่อน้ำพุ แห่งความดีงามความบริสุทธิ์และสัจธรรม จิตใจที่มีแต่เรื่องสูงส ่งสง างามจะสร้าง ความสง่างามให้กับตนเอง {MYP 66.1}
Desecrated Shrines
แท่นบูชาที่ไร้ความศักดิ์สิทธิ์
ผู้ที่แสดงตนว่ารับใช้พระเจ้าแต่ ยังไม่มีความก้าวหน้าในเรื่องความรู้และมี ความศรัทธาเป็นคริสเตียนแต่เพียงในนาม วิหารแห่งจิตวิญญาณยังเต็มไปด้วยแท่น บูชาที่ไร้ความศักดิ์สิทธิ์ การอ่านหนังสือ ไร้สาระ การพูดเล่นและความสนุกสนาน ทางโลกยังครอบครองจิตใจอย่างครบถ้วน จนไม่มีที่ว่างสำหรับรับพระวจนะ เรื่องของ ทางโลก ความไม่เอาจริงเอาจังและความ หยิ่งทะนงเข้าครอบครองจิตใจซึ่งควรเป็น ที่สถิตของพระคริสต์. . . . {MYP 66.2}
ผู้ที่แสวงหาการหมกมุ่นอยู่กับ ความอยากอาหารและตัณหาราวกับว่า เป็นความเก่งกาจของตนจะไม่มีวันเป็น คนดีหรือบุคคลยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง ไม่ว่า เขาจะอยู่ในฐานะสูงเพียงใดตามความคิด เห็นของชาวโลก พวกเขาคือคนต่ำทราม ไร้ค่า และคดโกงตามการประเมินของ พระเจ้า สวรรค์บัญชาให้ทำเครื่องหมาย ความชั่วช้าของพวกเขาจารึกไว้บนใบหน้า ของพวกเขา ความคิดของพวกเขาเป็น ของทางโลก คำพูดของพวกเขาแสดงออก ให้เห็นถึงระดับต่ำของจิตใจ พวกเขาเติม หัวใจด้วยความชั่วช้าและแทบจะลบพระฉาย ของพระเจ้าออกไป เสียงของเหตุผลจม หายไปและการตัดสินใจถูกบิดเบือน โอ้ มนุษย์ช่างสามารถทำลายนิสัยทั้งปวงของ ตนด้วยการปล่อยตัวหมกมุ่นให้กับตัณหา ราคะได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ เมื่อเอาความ ตั้งใจไปยอมจำนนต่อซาตาน มนุษย์จะดิ่ง ลงในความชั่วและความเขลาไปได้ต่ำกว่านี้ อีกหรือไม่ เพราะจิตใจมนุษย์ต่อต้านหลัก การอันบริสุทธิ์ของสัจธรรม สัจธรรมจะ ร้องเตือนอ้อนวอนผู้มีปัญญาอย่างไรก็ ไร้ผล–The Signs of the Times, December 1, 1881. {MYP 66.3}
Degradation Through Sensual Indulgence Those who seek as their chief good the indulgence of appetite and passion, are never good or truly great men. However high they may stand in the opinion of the world, they are low, vile, and corrupt in God’s estimation. Heaven has ordered that the mark of their depravity shall be written upon their very countenance. Their thoughts are of the earth, earthly. Their words reveal the low level of the mind. They have filled the heart with vileness, and well-nigh effaced therefrom the image of God. The voice of reason is drowned, and judgment is perverted. Oh, how is man’s entire nature debased by sensual indulgence! When the will is surrendered to Satan, to what depths of vice and folly will not men descend! In vain does truth appeal to the intellect; for the heart is opposed to its pure principles.—The Signs of the Times, December 1, 1881. {MYP 66.3} เสื่อมทรามโดยการปล่อยตัว สนองตัณหา
Help in Temptation
โดยความเชื่อและการอธิษฐาน ทุกคนจะตอบสนองข้อกำหนดต่างๆ ของ พระกิตติคุณได้ ไม่มีอำนาจใดสามารถ บังคับผู้ใดให้ทำบาป การจะทำบาปต้อง ได้รับการยินยอมจากเจ้าตัวก่อน จิตใจจะ ต้องมีความประสงค์จะทำบาปไว้แล้วก่อน ที่ตัณหาจะครอบงำความมีเหตุมีผล หรือ ความชั่วช้าเอาชนะจิตสำนึก การล่อลวง ไม่ว่าจะรุนแรงเพียงไรไม่เคยเป็นข้ออ้าง แก้ตัวให้กับการทำบาปได้ “เพราะว่า พระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้าเฝ้าดูคน ชอบธรรม และพระกรรณของพระองค์ สดับคำอ้อนวอนของพวกเขา” 1 เปโตร 3:12 จงร้องขอความช่วยเหลือต่อพระยาห์เวห์ จิตวิญญาณที่ตกอยู ่ในการทดลอง จงมอบตัวของคุณเองที่ไร้ความช่วยเหลือไร้ค่า ต่อพระเยซูและอ้างพระสัญญาของพระองค์ อย่างเฉพาะเจาะจง พระยาห์เวห์จะทรง สดับพระองค์ทรงเข้าพระทัยดีว่าการชักจูง ตามธรรมชาตินั้นแรงขนาดไหนและพระองค์ จะทรงช่วยในทุกช่วงเวลาของการทดลอง {MYP 67.1}
คุณล้มลงในบาปแล้วหรือ หาก เป็นเช่นนั้น จงแสวงหาพระเจ้าอย่างไม่รีรอ เพื่อขอความเมตตาและการอภัย. . . . พระเมตตาคุณยังยื่นให้แก่คนบาปอยู่ พระยาห์เวห์ทรงกำลังเรียกเราในขณะที่ เรายังร่อนเร่ไปมา “บรรดาบุตรที่กลับสัตย์ เอ๋ย จงกลับมาเถิด เราจะรักษาการกลับ สัตย์ของเจ้าให้หาย” เยเรมีย์ 3:22– ”Testimonies for the Church,” Vol. V. page 177. {MYP 67.2}