Chapter 82 (บทที่ 82)
Search the Scripture for Yourself
ค้นหาพระคัมภีร์ด้วยตนเอง

Young men should search the Scriptures for themselves. They are not to feel that it is sufficient for those older in experience to find out the truth; that the younger ones can accept it from them as authority. The Jews perished as a nation because they were drawn from the truth of the Bible by their rulers, priests, and elders. Had they heeded the lessons of Jesus, and searched the Scriptures for themselves, they would not have perished. . . {MYP 258.1}

คนหนุ่มสาวควรค้นอ่านพระคัมภีร์ เพื่อตนเอง พวกเขาไม่ควรรู้สึกว่าการมีผู้ อาวุโสในประสบการณ์ค้นหาสัจธรรม และ ผู้ที่อ่อนวัยกว่ายอมรับสิทธิอานาจของ พวกเขาก็พอแล้ว ชนชาติยิวพินาศทั้ง ประเทศอันเนื่องจากพวกเขาถูกธรรมจารย์ ปุโรหิตและผู้ปกครองชักนาให้ออกไปจาก สัจธรรมของพระคัมภีร์ หากพวกเขายอม เชื่อคาสอนของพระเยซู และศึกษาค้นหา พระคัมภีร์ด้วยตนเอง พวกเขาคงไม่พินาศ {MYP 258.1}

It is impossible for any mind to comprehend all the richness and greatness of even one promise of God. One catches the glory of one point of view, another the beauty and grace from another point, and the soul is filled with the heavenly light. If we saw all the glory, the spirit would faint. But we can bear far greater revelations from God’s abundant promises than we now enjoy. It makes my heart sad to think how we lose sight of the fullness of blessing designed for us. We content ourselves with momentary flashes of spiritual illumination, when we might walk day by day in the light of His presence.–“Testimonies to Ministers,” pp. 109, 111. {MYP 258.2}

เป็นไปไม่ได้ที่สมองของผู้ใดผู้หนึ่ง จะเข้าใจถึงความไพบูลย์และความยิ่งใหญ่ ทั้งหมดของพระสัญญาของพระเจ้าแม้ เพียงข้อเดียว คนหนึ่งอาจจับพระสิริของมุมมองหนึ่งได้ ส่วนอีกคนเห็นถึงความ งดงามและความสง่าในอีกจุดหนึ่ง แล้ว จิตวิญญาณได้รับการเติมเต็มด้วยความ กระจ่างของสวรรค์ หากเรามองเห็นพระสิริ ทั้งหมด จิตวิญญาณจะหมดสติ แต่เรา สามารถทนการเปิดเผยจากพระสัญญา ต่างๆ ของพระเจ้าได้มากกว่าที่เราชื่นชม อยู่ในปัจจุบัน ดิฉันเศร้าใจเมื่อคิดว่าเราได้ มองข้ามความไพบูลย์ของพระพรที่ทรง จัดเตรียมไว้ให้เราไปมากเพียงไร เราพึง พอใจกับตนเองด้วยความกระจ่างที่ส่องมา อย่างเจิดจ้าเพียงชั่วครั้งชั่วคราวในเมื่อเรา เดินไปในความกระจ่างของการทรงร่วมสถิต ของพระองค์ได้ทุกวัน–“Testimonies to Ministers,” pp. 109, 111. {MYP 258.2}